Tarchia jest najpóźniejszym i największym znanym azjatyckim ankylozaurem z maczugą na ogonie. Żyła na pustyni Gobi około 78-69 milionów lat temu ( w późnej kredzie) i ważyła ok. 4,5 tony. W czasach, w których żyła, te okolice byly suche, ale nie była to całkowita pustynia. Występowały tam małe strumienie i jeziora, ale także i wydmy. W tym środowisku tarchia żywiła się niskopiennymi roślinami, które rozcierała małymi, łyżkowatymi zębami. Wielka czaszka tarchii miała szerokość większą od długości i była pokryta kostnymi guzami różnej wielkości i różnych kształtów. Przypominała czaszki północnoamerykańskich ankylozaurów z tego samego okresu. Tarchia miała głowę przedziwnego kształtu, z trójkątnymi kolcami sterczącymi na boki i rogami wyrastającymi z czaszki.