Allozauroidy to nadrodzina złożona z dwóch rodzin: allozaurów i karcharodontozaurów. Dinozaury te były średnimi i dużymi mięsożercami, a zarazem najskuteczniejszymi drapieżnikami późnej jury. Ich najsłynniejszy przedstawiciel, allozaur, który występował na terenie dzisiejszego amerykańskiego Środkowego Zachodu, miał podobne do sztyletów zęby, przerażające pazury i długie silne kończyny. Polował na stegozaury, ornitopody, a nawet zauropody. Dinozaury z rodziny allozaurów miały duże czaszki z grzebieniami i dłonie o trzech palcach. Ich skamieliny znajdowano w Ameryce Północnej, Afryce i Azji. W odróżnieniu od tyranozaurów allozaury często miały potężne kończyny przednie, którymi mogły chwytać swoje ofiary. Ostatecznie rodzina ta została wyparta przez karcharodontozaury, które wraz ze spinozaurami od wczesnej do późnej kredy były dominującymi drapieżnikami Gondwany i występowały również w Ameryce Północnej i Azji. Do rodziny karcharodontozaurów należały neowenator (ogromny drapieżnik z brytyjskiej wyspy Wight) i jedne z największych lądowych drapieżników, jakie kiedykolwiek istniały:

giganotozaur, mapuzaur i karcharodontozaur, wielkością dorównujący tyranozaurowi albo nawet większy od niego. Największy z karcharodontozaurów, giganotozaur, miał niemal 2-metrową czaszkę, mnóstwo ostrych zębów w kształcie sztyletów i ciało długości autobusu. Wielkie karcharodontozaury mogły polować na tytanozaury, które w okresie kredy zamieszkiwały półkulę południową.